Albanië wordt in het noordwesten begrensd door Montenegro, in het noordoosten door Kosovo, in het oosten door Noord-Macedonië, in het zuidoosten en zuiden door Griekenland, en in het westen en zuidwesten door respectievelijk de Adriatische en de Ionische Zee. De onmiddellijke westelijke buur van Albanië, Italië, ligt op ongeveer 80 km van de Adriatische Zee. Albanië heeft een lengte van ongeveer 340 km en een breedte van ongeveer 150 km.
Albanië heeft een bergachtige geografie. Ongeveer driekwart van het grondgebied bestaat uit bergen en heuvels met een hoogte van meer dan 200 meter boven zeeniveau; de rest bestaat uit kust- en alluviale laaglanden. De Noord-Albanese Alpen, een verlengstuk van de Dinarische Alpen, bedekken het noordelijke deel van het land. Met hoogtes van bijna 2.700 meter is dit het ruigste deel van het land. Het is zwaar bebost en dunbevolkt.
In tegenstelling tot de Alpen is het centrale berggebied, dat zich noord-zuid uitstrekt van de rivier de Drin tot de centrale Devoll en de lagere Osum, dichter bevolkt en heeft het over het algemeen een minder ruig reliëf. In het meest oostelijke deel van de regio rijst het imposante gipsblok van de hoogste top van Albanië, de berg Korab, op tot 2.752 meter.
Ten zuiden van het centrale berggebied ligt een reeks noordwest-zuidoost georiënteerde bergketens met hoogtes tot 2.500 meter. De bergketens bestaan uit kalkgesteente en worden van elkaar gescheiden door brede valleien. In tegenstelling tot de Alpen en de centrale regio, die bedekt zijn met dichte bossen, zijn de bergen van de zuidelijke regio ofwel kaal ofwel hebben ze een dunne bedekking van mediterrane struiken, eiken en dennen. Zij dienen hoofdzakelijk als weidegrond voor het vee.
De lage, vruchtbare vlakten van West-Albanië strekken zich uit langs de Adriatische kust over een afstand van bijna 125 mijl (200 km) en dringen zo’n 30 mijl (50 km) door in het binnenland. Dit is het belangrijkste landbouw- en industriegebied van het land en ook het dichtst bevolkt.